Ziekte van Lyme: hoe ernstig is een besmetting?

De ziekte van Lyme is een infectie die wordt veroorzaakt door de Borrelia-bacterie. Teken kunnen die bacterie dragen en via een tekenbeet mensen met de ziekte besmetten. Symptomen kunnen uitgesproken zijn, zoals een groter wordende rode, ronde huidvlek, maar ook uitblijven. Nochtans is ingrijpen belangrijk, want onbehandeld leidt de ziekte tot ernstige gezondheidsproblemen.

We hebben het al een paar keer belicht, maar een tekenbeet kan schadelijke gevolgen hebben. Daarom is het belangrijk om een tekenbeet snel op de juiste manier te verwijderen en symptomen in de gaten te houden. Wat een tekenbeet nu is en hoe je deze kan voorkomen of verwijderen kan je hier lezen. In dit artikel gaan we nog wat dieper in op de symptomen van de ziekte van Lyme.

Symptomen ziekte van Lyme

Infecties kunnen asymptomatisch verlopen of een brede waaier aan symptomen vertonen, afhankelijk van de duur van de infectie, gastheerfactoren (immuniteit), enz. Klassiek onderscheidt men drie verschillende stadia.

1. Vroeg gelokaliseerd stadium (stadium I: 2 à 30 dagen na de beet): In ongeveer 60% van de vroege klinische gevallen is het eerste symptoom het 'erythema migrans'. Dit is een rode, zich centrifugaal uitbreidende verkleuring van de huid, met een diameter van minstens 5 cm tot maximaal 60 cm; vanuit het centrum verbleekt het erythema geleidelijk. Soms treden ook griepachtige symptomen op zoals koorts, hoofdpijn, spier- en gewrichtspijn, gezwollen klieren... 
2. Vroeg gedissemineerd stadium (stadium II: binnen de weken na de beet): Bij een aantal patiënten (tot 15%) die in het eerste stadium niet of niet adequaat werden behandeld, kunnen verspreide erythema migrans-letsels, vermoeidheid, neurologische problemen (b.v. meningitis, neuropathische of zenuwpijn), hartproblemen en artritis optreden. 
3. Laat gedissemineerd stadium (stadium III: maanden tot jaren na de infectie), met b.v. persisterende artralgie (gewrichtspijnen), vooral ter hoogte van de knie, en meer zelden neurologische problemen ("late neuroborreliose") en huidletsels (acrodermatitis chronica atrophicans). Ook bij een adequate behandeling blijven bij een klein percentage mensen subjectieve klachten bestaan, vooral vermoeidheid, spierpijn en neurocognitieve problemen; dit syndroom, dat niet goed is gedefinieerd, wordt soms chronische ziekte van Lyme of post-Lymesyndroom genoemd.

Diagnose

Je arts zal je vragen stellen en je onderzoeken. Op basis daarvan zal hij inschatten of je mogelijks de ziekte van Lyme hebt. Als je de typische huiduitslag vertoont, zal hij onmiddellijk een behandeling opstarten. In een later stadium kan de ziekte van Lyme ook aangetoond worden in het bloed.

Behandeling

Behandeling met antibiotica wordt aanbevolen vanaf het vroeg gelokaliseerd stadium. Erythema migrans verdwijnt wel vaak spontaan, maar antibiotica versnellen het herstel van de huidletsels, en gaan de verdere evolutie van de ziekte tegen. In aanwezigheid van erythema migrans en voorgeschiedenis van blootstelling aan een tekenbeet, moet geen bloedtest gebeuren vooraleer de behandeling te starten. 

Patiënten met positieve bloedtest, maar zonder klinische symptomen van de ziekte van Lyme moeten niet worden behandeld.
Bepalen van Borrelia-serologie kan wel nuttig zijn bij de diagnosestelling van ziekte van Lyme wanneer de typische huidletsels niet kunnen vastgesteld worden.

Beroepsziekte

De ziekte van Lyme is een erkende beroepsziekte in ons land. Dat betekent dus dat iemand die beroepshalve besmet wordt door een teek (bv. bos- en parkwachters, houtvesters, enz.) in aanmerking komt voor vergoeding door het Fonds voor Beroepsziekten. Voor ambtenaren die beroepshalve besmet worden, geldt een aangepaste regeling via de administratieve gezondheidsdienst van het ministerie van Volksgezondheid.

Meer lezen over tekenbeten doe je op www.tekenbeten.be